Erzeugt von
heißer Phantasie,
In einer schwärmerischen Stunde
Zur Welt gebrachte, geht zu Grunde,
Ihr Kinder der Melancholie!Ihr
danket Flammen euer Sein,
Ich geb' euch nun den Flammen wieder,
Und all' die schwärmerischen Lieder,
Denn ach! er sang nicht mir allein.
Ihr brennet nun, und bald,
ihr Lieben,
Ist keine Spur von euch mehr hier.
Doch ach! der Mann, der euch geschrieben,
Brennt lange noch vielleicht in mir.
|
Fruit d'una
fantasia ardent,
nascudes en una hora d'exaltació,
desapareixeu de la meva vista,
filles de la malenconia!Deveu
la vostra existència a les flames de
l'amor;
ara jo us retorno a les flames,
amb totes les cançons apassionades,
que ell, oh Déu, no només a mi cantava.
Cremeu ara i aviat,
estimades meves,
que no quedi cap rastre de vosaltres.
Però, ah, que l'home que us va escriure,
cremi encara molt de temps dins meu.
|